Emiel Goyvaerts, directeur van de coöperatieve bakkerij ‘De Spaarzaamheid’, gevestigd in de huidige Rode Kruisstraat, was duidelijk niet gerust in de situatie en hij bracht alle paarden en karren van de bakkerij over naar Nederland, dat blijkbaar zijn neutraliteit wel kon behouden. Later zou hij er zich inzetten voor de Belgische vluchtelingen.

Kinderen naar school sturen tijdens het roerige en angstige begin van de oorlog… het leek niet erg verstandig. Op 5 augustus besloot hoofdonderwijzer Smeulders dan ook de scholen van Centrum en Lommel-Werkplaatsen voorlopig te sluiten. De onderwijzers die niet opgeroepen waren voor de militaire dienst, moesten zich ter beschikking houden van de gemeentediensten. Vermoedelijk zullen ook de andere Lommelse scholen (Kolonie, Kerkhoven) wel gesloten geweest zijn.

De provinciegouverneur liet op 5 augustus met een omzendbrief weten dat Duitse onderdanen uit de gemeente moesten worden verdreven.

De drie Duitse zusters Salvatorianen die op Lommel-Werkplaatsen zorgden voor het kleuter- en het naaionderwijs, vielen onder deze maatregel. Ze verzochten echter uitdrukkelijk om te mogen blijven. In eerste instantie lukte dat blijkbaar, maar op 21 september werden ze toch verplicht om naar Duitsland te vertrekken. Enkele maanden later, in februari 1915, keerden ze echter al terug. Pas na de wapenstilstand op 11 november 1918 zouden ze Lommel definitief verlaten.

De Duitse glasblazers die woonden in ‘Klein Duitsland’ en werkten in de glasblazerij van Stanislas Emsens op Stevensvennen, waren al maanden eerder, lang voor het uitbreken van de oorlog, richting ‘heimat’ getrokken.