Hendrik Jansen wordt geboren op 24 juni 1892 als oudste van de zeven kinderen van Ludovicus Jansen en Maria Helena Flemings.

In 1912 vervult Hendrik zijn dienstplicht bij het 11^e linieregiment in Hasselt, dat samen met het 9^e (Brussel) en het 12^e (Luik) tot de 3^e legerdivisie behoort (ook wel lovend de ‘ijzeren’ divisie genoemd).

Kort voor de ‘groote oorlog’, op 21 april 1914, trouwt hij met de Balense Albertina Verbist.

Als soldaat van de 3^e legerdivisie is hij vanaf het begin van de mobilisatie in de voorste linie betrokken bij de verdediging van Luik en neemt hij deel aan de ‘uitvallen’ van Antwerpen (zie ook Simon Petrus Mannaerts).

Om te voorkomen dat de Britten gebruik gaan maken van de Antwerpse haven én om een eind te maken aan de storende uitvallen op hun flanken beslissen de Duitsers de vesting Antwerpen niet langer ongemoeid te laten.  De Duitse belegeringsartillerie wordt naar Antwerpen gestuurd en op 28 september 1914 start aldus het ‘beleg van Antwerpen’.

Een dag later vallen de Duitsers de vierde sector van de Antwerpse stelling aan, welke zich uitstrekt van Walem tot de Schelde.  Er volgt o.m. een zware aanslag op het bruggenhoofd van Blaasveld (bij Willebroek).

Tijdens de gevechten in Blaasveld, 29 september 1914, sneuvelt ook Hendrik Jansen.  Zijn enige kind, Henricus Ludovicus, wordt enkele maanden na Hendriks dood geboren.  Hij heeft zijn vader nooit gekend.

Simon Petrus Mannaerts wordt geboren op 29 mei 1891 te Lommel-Kattenbos en is het eerste kind van Jan Cornelis Mannaerts en Maria Catharina Verkoyen.

In 1911 volbrengt Simon Petrus zijn dienstplicht bij het 3^e artillerieregiment, dat samen met de artillerie van de 9^e, 11^e, 12^e en 14^e brigades de artillerie van de 3^e legerdivisie vormt.
Met zijn regiment neemt hij in 1914 deel aan de verdediging van Luik en strijdt vervolgens in de ‘uitvallen’ van Antwerpen.

Na de val van de Luikse vesting beveelt koning Albert het Belgische leger zich terug te trekken rond Antwerpen van waaruit de legerleiding de Duitse opmars naar Parijs wil afremmen.  Duitsland voorziet aan het westelijke front zo snel mogelijk een doorslaggevende overwinning te behalen, om daarna haar troepen naar het oosten te kunnen verplaatsen voor de strijd tegen Rusland (Von Schlieffenplan).

De eerste uitval van Antwerpen (24 en 25 augustus) is gericht op de Duitse stellingenlijn in de regio Merchtem-Leuven-Aarschot.  Van 9 tot 13 september volgt een tweede uitval (opnieuw in de Dijle- en Demerstreek), met de bedoeling zoveel mogelijk Duitse troepen in de strijd te binden en hen zo te belemmeren naar het geallieerde front aan de Marne te trekken.

De actie blijkt succesvol.  Bij de tweede uitval slagen de Belgen erin op te rukken tot in Leuven en de Duitse legerleiding lijkt even van zijn stuk gebracht.   Om het Belgische leger terug te dringen achter de Antwerpse fortenlijn roepen de Duitsers in allerijl een aantal van hun troepen terug.  De terugslag die volgt is enorm brutaal.  Burgers worden gefusilleerd en het Duitse militaire gezag geeft het bevel om Leuven te vernietigen (waarbij o.a. de eeuwenoude  universiteitsbibliotheek verloren gaat).

Tijdens de gevechten in en om Leuven vallen honderden doden, waaronder ook Simon Petrus Mannaerts.  Hij sneuvelt op 13 september 1914 in Haacht.

Antoon Loots is het vierde van de negen kinderen van Frans Loots en Johanna Catharina Vanderkrieken.  Hij wordt geboren op 12 april 1893.

Met zijn loon van fabrieksarbeider ondersteunt hij zijn behoeftige familie tot hij in 1913 wordt opgeroepen om zijn dienstplicht te vervullen.  Als soldaat milicien wordt hij ingedeeld bij het 10° linieregiment.

Vanaf het begin van de mobilisatie helpt het 10^e linieregiment, onder bevel van Kolonel Verbist, mee aan de organisatie en de verdediging van de versterkte stelling Namen.

Na de val van de vesting Luik nemen de Duitsers, tijdens hun doortocht naar Frankrijk, vanaf 19 augustus ook Namen onder vuur.  Op 23 augustus krijgen de Belgische troepen het bevel van generaal Michel om Namen te verlaten.  De terugtocht gaat gepaard met zware gevechten, waarbij naast de vele duizenden Franse doden ook talloze Belgische strijdkrachten omkomen.  Eén van hen is Antoon Loots.  Hij sneuvelt in Boninne, een stadje net ten noorden van Namen.

Dorpsgenoten Jan Hamblok en Jan Cornelis Fransen overleven de slag van Namen.  Hamblok wordt krijgsgevangen gemaakt, terwijl Fransen samen met de sterk uitgedunde troepen naar Frankrijk weet te ontsnappen.  Langs de zee naar België teruggekeerd, reorganiseert het 10° linieregiment zich uiteindelijk te Kontich.

Gerardus Truyens wordt geboren op 6 augustus 1886 als zoon van Peter Hendrik Truyens en Dorothea Kuypers.  Hij is de oudste van 9 kinderen.

In 1906 wordt Gerardus brigadier beroepsvrijwilliger bij de vestingartillerie te Luik, 3° bataljon, 9° batterie.  Hij doet er dienst in het fort van Loncin, één van de 12 forten van Luik.
Bij de mobilisatie van 1 augustus 1914 wordt hij opnieuw onder de wapens geroepen bij het Luikse garnizoen, aangevoerd door generaal Leman.

Al vanaf 5 augustus staat de vesting van Luik zwaar onder druk van de Duitsers, die zowel ’s nachts als overdag bombardementen uitvoeren.  De forten zijn niet opgewassen tegen het geweld van de Duitse houwitsers met een kaliber van 42 cm (dikke bertha’s) en de fortengordel wordt al snel tot puin herleid.  Uiteindelijk kunnen de Belgische troepen in Luik toch tien dagen stand houden, voldoende tijd voor het Franse leger om zich te hergroeperen.

Op 15 augustus 1914 raakt een 42 cm granaat de munitiekamer van fort Loncin, waarbij honderden Belgen in één slag om het leven komen.  Die dag sneuvelt ook Gerardus Truyens.

Een dag later geven ook de laatste forten zich over, waarmee op 16 augustus een einde komt aan de strijd om de vesting Luik.  Generaal Leman, die zich tijdens de ontploffing eveneens in het fort van Loncin bevindt, raakt bewusteloos maar overleeft.  Hij wordt samen met de overige overlevenden krijgsgevangene gemaakt.

Tot op heden is het fort nog steeds een ruïne en een dodenmonument.

Pieter (Peter Jan) Linsen werd in Lommel geboren op 5 maart 1883. Hij was de oudste van de vijf kinderen van de echtgenoten Jan Baptist Linsen en Theresia Gerits. Op zesentwintigjarige leeftijd huwde Pieter met Catharina Mannaerts. Ze kregen drie kinderen. Pieter was een arbeider en het gezin woonde op de Heide.

Als loteling hoorde Pieter bij de lichting van 1903. Deze lichting werd op 31 juli 1914 gemobiliseerd. Hij maakte deel uit van het 14de linieregiment dat Luik moest verdedigen als onderdeel van het Vestingsleger. Luik met zijn fortengordel was het eerste grote doelwit van het Duitse leger na de inval op 4 augustus. Er werd dagenlang zwaar slag geleverd. Pieter sneuvelde op 5 of 6 augustus te Ougrée. Hij ligt begraven op de militaire begraafplaats van Ougrée.

Pas in februari 1915 werd aan de familie meegedeeld dat Pieter gesneuveld was. Op 23 februari woonden zeer veel mensen zijn lijkdienst bij in de parochiekerk van Lommel. De weduwe Verkammen-Verrijken schreef aan haar zoon Henri die op dat ogenblik aan het Ijzerfront lag: “het doodsbeeldje was hartontroerend opgesteld en menige traan werd gestort“.