Gerardus Truyens wordt geboren op 6 augustus 1886 als zoon van Peter Hendrik Truyens en Dorothea Kuypers.  Hij is de oudste van 9 kinderen.

In 1906 wordt Gerardus brigadier beroepsvrijwilliger bij de vestingartillerie te Luik, 3° bataljon, 9° batterie.  Hij doet er dienst in het fort van Loncin, één van de 12 forten van Luik.
Bij de mobilisatie van 1 augustus 1914 wordt hij opnieuw onder de wapens geroepen bij het Luikse garnizoen, aangevoerd door generaal Leman.

Al vanaf 5 augustus staat de vesting van Luik zwaar onder druk van de Duitsers, die zowel ’s nachts als overdag bombardementen uitvoeren.  De forten zijn niet opgewassen tegen het geweld van de Duitse houwitsers met een kaliber van 42 cm (dikke bertha’s) en de fortengordel wordt al snel tot puin herleid.  Uiteindelijk kunnen de Belgische troepen in Luik toch tien dagen stand houden, voldoende tijd voor het Franse leger om zich te hergroeperen.

Op 15 augustus 1914 raakt een 42 cm granaat de munitiekamer van fort Loncin, waarbij honderden Belgen in één slag om het leven komen.  Die dag sneuvelt ook Gerardus Truyens.

Een dag later geven ook de laatste forten zich over, waarmee op 16 augustus een einde komt aan de strijd om de vesting Luik.  Generaal Leman, die zich tijdens de ontploffing eveneens in het fort van Loncin bevindt, raakt bewusteloos maar overleeft.  Hij wordt samen met de overige overlevenden krijgsgevangene gemaakt.

Tot op heden is het fort nog steeds een ruïne en een dodenmonument.