Hendrik Jansen wordt geboren op 24 juni 1892 als oudste van de zeven kinderen van Ludovicus Jansen en Maria Helena Flemings.
In 1912 vervult Hendrik zijn dienstplicht bij het 11e linieregiment in Hasselt, dat samen met het 9e (Brussel) en het 12e (Luik) tot de 3e legerdivisie behoort (ook wel lovend de ‘ijzeren’ divisie genoemd).
Kort voor de ‘groote oorlog’, op 21 april 1914, trouwt hij met de Balense Albertina Verbist.
Als soldaat van de 3e legerdivisie is hij vanaf het begin van de mobilisatie in de voorste linie betrokken bij de verdediging van Luik en neemt hij deel aan de ‘uitvallen’ van Antwerpen (zie ook Simon Petrus Mannaerts).
Om te voorkomen dat de Britten gebruik gaan maken van de Antwerpse haven én om een eind te maken aan de storende uitvallen op hun flanken beslissen de Duitsers de vesting Antwerpen niet langer ongemoeid te laten. De Duitse belegeringsartillerie wordt naar Antwerpen gestuurd en op 28 september 1914 start aldus het ‘beleg van Antwerpen’.
Een dag later vallen de Duitsers de vierde sector van de Antwerpse stelling aan, welke zich uitstrekt van Walem tot de Schelde. Er volgt o.m. een zware aanslag op het bruggenhoofd van Blaasveld (bij Willebroek).
Tijdens de gevechten in Blaasveld, 29 september 1914, sneuvelt ook Hendrik Jansen. Zijn enige kind, Henricus Ludovicus, wordt enkele maanden na Hendriks dood geboren. Hij heeft zijn vader nooit gekend.