Simon Petrus Mannaerts wordt geboren op 29 mei 1891 te Lommel-Kattenbos en is het eerste kind van Jan Cornelis Mannaerts en Maria Catharina Verkoyen.
In 1911 volbrengt Simon Petrus zijn dienstplicht bij het 3e artillerieregiment, dat samen met de artillerie van de 9e, 11e, 12e en 14e brigades de artillerie van de 3e legerdivisie vormt.
Met zijn regiment neemt hij in 1914 deel aan de verdediging van Luik en strijdt vervolgens in de ‘uitvallen’ van Antwerpen.
Na de val van de Luikse vesting beveelt koning Albert het Belgische leger zich terug te trekken rond Antwerpen van waaruit de legerleiding de Duitse opmars naar Parijs wil afremmen. Duitsland voorziet aan het westelijke front zo snel mogelijk een doorslaggevende overwinning te behalen, om daarna haar troepen naar het oosten te kunnen verplaatsen voor de strijd tegen Rusland (Von Schlieffenplan).
De eerste uitval van Antwerpen (24 en 25 augustus) is gericht op de Duitse stellingenlijn in de regio Merchtem-Leuven-Aarschot. Van 9 tot 13 september volgt een tweede uitval (opnieuw in de Dijle- en Demerstreek), met de bedoeling zoveel mogelijk Duitse troepen in de strijd te binden en hen zo te belemmeren naar het geallieerde front aan de Marne te trekken.
De actie blijkt succesvol. Bij de tweede uitval slagen de Belgen erin op te rukken tot in Leuven en de Duitse legerleiding lijkt even van zijn stuk gebracht. Om het Belgische leger terug te dringen achter de Antwerpse fortenlijn roepen de Duitsers in allerijl een aantal van hun troepen terug. De terugslag die volgt is enorm brutaal. Burgers worden gefusilleerd en het Duitse militaire gezag geeft het bevel om Leuven te vernietigen (waarbij o.a. de eeuwenoude universiteitsbibliotheek verloren gaat).
Tijdens de gevechten in en om Leuven vallen honderden doden, waaronder ook Simon Petrus Mannaerts. Hij sneuvelt op 13 september 1914 in Haacht.