Generaal-majoor Emile Prosper Deschepper (bevelhebber van het 11e linieregiment in Hasselt op rust) wordt bij aanvang van WOI opnieuw aangesteld als militair gouverneur van de provincie Limburg. Met zijn troepen, samengesteld uit o.m. rijkswachters, burgerwachten en vrijwilligers, probeert hij de Duitse aanwezigheid in Noord-Limburg te saboteren. Het komt hierbij nooit tot regelrechte confrontaties. Omwille van hun numerieke minderheid (initieel gaat het om een zwak bewapend legertje van niet meer dan 200 manschappen) blijven de Belgen gehouden tot kleine gerichte acties waarbij ze proberen de Duitsers in hinderlagen te lokken.
Hoewel Noord-Limburg voor Duitsland geen strategisch belang heeft, ergert het optreden van Deschepper (trouwens met toestemming van de Belgische militaire overheid) de Duitse legerleiding zodanig dat ze zich toch in het vergeten Noord-Limburgse gebied gaat moeien. Er worden liefst 2000 Duitse militairen ingezet om de branieschoppers onder handen te nemen.
Op 17 oktober 1914 loopt Deschepper met zijn manschappen uiteindelijk vast in de Achelse Kluis. Langs de noordzijde van het klooster weet de groep te ontsnappen naar Nederland, waar de Nederlandse grenswacht hen gevangen neemt na ontwapening op neutraal gebied.
De overwinning op Deschepper wordt door de Duitsers met flink wat drank beklonken: Na de laatste gevechten in Achel passeren op 27 oktober 200 Duitse infanteristen door Lommel. Ze vragen het bestuur om wagens voor de dronken soldaten die niet meer kunnen volgen.
Zonder twijfel zijn de acties van Deschepper en zijn troepen ingegeven door patriottische overtuigingen, maar kunnen ze even vaak omschreven worden als onbesuisd (temeer omdat Noord-Limburg voor de Duitsers geen rechtstreeks doelwit is). Meermaals brengt het optreden van Descheppers mannen de lokale bevolking in ernstige problemen. Zo heeft het neerschieten van een Duitse huzaar in Eksel tot gevolg dat tientallen boerderijen, inclusief veestapel en oogst, op het gehucht de Locht als weerwraak worden platgebrand.
